من اومدم باز

سلام. 

بالاخره منم بعد از نود و بوقی اومدم. راستی از بقیه هیچ خبری نیست. معلومه کجا هستین؟ نباید بیاین یه سری بزنین و یه چیزی بنویسین که دل اونایی که میان به این وبلاگ خوش باشه که شما میاین و وبلاگ خالی نیست؟! 

اجادسا که رفت، دیگه کسی وبلاگو تندتند آپ نمی کنه. محمدم که به قول خودش سالی یه بار میاد و یه چیز «گولاخ» می نویسه و میره. صائبم که از وقتی رفته تعطیل شده. خودمم که.... 

ای روزگار.... 

بسوزی که اینقدر همه رو از چیزایی که دوست دارن دور می کنی. 

یه کم فرصت بده 

یه کم رحم داشته باش 

فقط به اندازه ی یه ثانیه وقت بده تا به چیزایی که بهشون عشق می ورزیم فکر کنیم 

از تو که چیزی کم نمیشه. تو اینهمه آدم داری که بخوای سر به سرشون بذاری 

مگه ازت چی کم میشه اگر به هر کدوم فقط یه ثانیه فرصت بدی تا به چیزایی که دوست دارن فکر کنن؟! 

کی با یه جمله مثل من می تونه آرومت کنه 

تو لحظه های آخر از رفتن پشیمونت کنه...... 

تا آپدیت بعدی 

یا حق