مرده و قولش

سلام. قول داده بودم که شعری رو که موقع خداحافظی نوشته بودم، تو یکی دیگه از وبلاگام بنویسم. اما دیدم هیچ جایی بهتر از اینجا نیست. آخه فقط شماها می فهمید چی می گم. اما خوب یه کوچولو توضیح داره که اگه حوصله داشتین بخونین. راستی قبل از اون یه خبر تازه بدم، دو تا از درسامو افتادم. اون با نمره ی 9 تمام.
بگذریم. اینم از خود شعر:

گوشم به گوشواره ی گوشه ی گوشت (1)

چشمم به چراغ چابُق(2) چهره ات

برگردانِ (3) برق بالای بلندت

در سوسوی ستاره ی سیمایت (4)

شمع و شب و شیشه و شعر (5)

تب و تاب و تنبک و تار (6)

سوزِ سمن، سوسن و سرو (7)

پنبه ی پیر (8)، پوسته ی پهن (9)

زخم زبان، زار و زیان (10)

رنج و ریا، راه رَدا (11)

عهد عتیق، عمر عقیق (12)

صامت و صرع(13)، صائت صبر (14)

گاه به چال(15)، باز به سیم (16)

شور به ته(17)، ساز به پَر(18)

زردی روی(19)، عشق صبور(20)

پی نوشت:

(1) تا به حال از این گوشواره های جیلینگ ویلینگی ندیدین که وقتی طرف راه میره صداش در میاد!

(2) چابُق در فرهنگ لغت دهخدا و عمید به معنی سر تازیه است. اینجا منظور برق نگاهه که مثل سر تازیانه برق می زنه.

(3) برگردان به معنی انعکاس. یعنی انعکاس قد بلند و رعنای طرف در ذهن شاعر

(4) تا اینجا همه ی مسائل عاشقانه عنوان شده و از این به بعد...

(5) من و شمع (روشنایی اندک) و شب (تاریکی) و شیشه (شیشه ی .....) و شعر (همین شعر) (به به... چه شود وقتی با مصراع بعدی همراه بشه!)

(6) تب و تاب عشق و تنهایی و حسرت و همه با هم و تنبک و تار که سعی در آروم کردن شاعر دارن

(7) سمن (یار صمیمی) و سوسن (دوستای مونث) و سرو (دوستای مذکر) به معنی ناراحت بودن دوستای نزدیک از وضعیت شاعر

(8) پنبه اشاره به غمهای نادیدنی از چشم دیگرون و پیری اون اشاره به کهنه و قدیمی بودن درد داره

(9) پوسته ی پهن اشاره به پهنای خنده داره که علی رغم درد، تا بناگوش باز شده

(10) اشاره به زخم زبونهای بقیه داره که واسه شاعر دلسوزتر از خود شاعرن

(11) اشاره به گوشه نشینی شاعر در برابر همه ی درد و غمهایی داره که ترجیح میده به خاطر دیگرون سکوت کنه و راه رَدا رو در پیش بگیره که رَدا اینجا به معنی گوشه نشینیه.

(12) عهد عتیق اشاره به عهدی داره که شاعر با خودش بسته و اونم اینه که تا تکلیفش روشن نشده، هیچکس دیگه ای رو درگیر زندگی خودش نکنه و عمر عقیق اشاره به عمر طولانی این عهد داره که باید تا ابد حفظ بشه چون هیچوقت تکلیف شاعر با خودش مشخص نمیشه

(13) اینجا آرایه ی تلمیح به کار رفته !! و اشاره به داستان روزی داره که شاعر با چند نفر از دوستانش کنار دریا نشسته بودند و عده ای به اونها تذکر دادن که چون نسبتی با هم ندارن نباید با هم بیرون برن!! (دوستان در جریان هستند!) صامت به معنی سکوت و صرع به معنای لرزش وجود شاعر از تفکرات اطراف و عدم توانایی در پاسخگویی به آنهاست.

(14) صائت به معنی فریادزننده (در فرهنگ لغت دهخدا) و در اینجا منظور شاعر، فریادزننده ی صبره . یعنی کسی که یه چیزی تو مایه های ایوبه. در واقع این صائت با صامت قبل از خودش پارادوکس ایجاد کرده و به زبون خودمون، آرایه ی تضاد داره.

(15) اشاره به درگیری شاعر و به چاله افتادنش داره. (تلمیحیه از داستان بیژن در چاه یا رستم در چاه در دام شغاد)

(16) اشاره به مشکل مالی داره (ای آقا.... کی این روزا این مشکلو نداره) در واقع اینجا سیم اشاره به نقره و مال و منال کرده.

(17) نشان از ناامیدی شاعر داره و شوری که در وجودش به خاموشی رفته.

(18) اشاره به بخشی از زندگی شاعر داره که سازش رو برای همیشه ترک کرده و دیگه نمیتونه آهنگ هایی رو که سابق بر این می زده بزنه.

(19) اشاره به بیماری شاعر داره (روحی یا جسمیش به شما هیچ ربطی نداره)

(20) اشاره به عشقی داره که علی رغم عهد شاعر با خودش در وجود نقش بسته . اما شاعر سعی داره در برابرش صبوری کنه و اون رو بروز نده.

به به........... چی نوشتیم آقا.
حالشو ببرید اراذل...
تا آپدیت بعدی....
یا حق